ژان مارتین (6 مارس 1922 - 2 فوریه 2009) بازیگر فرانسوی بود. او که از یک خانواده بری آمده بود ، بخشی از دوران کودکی خود را در بیانیتز گذراند ، جایی که پدرش برای یک خزنده کار می کرد. در طول جنگ جهانی دوم ، او برای فرار از خدمات اجباری کار مخفی شد. در پاریس ، او در دو فیلم از موریس تورنور ظاهر شد: "دست شیطان" (1942) سپس "Cécile est Mort" (1943). در گرگ و میش دهه چهل ، او شروع به انجام تئاتر کرد.

در سال 1953 ، ژان مارتین با بازی در نمایشنامه جدید نمایشنامه نویس ایرلندی ساموئل بکت ، "منتظر گودوت" ، به سرپرستی راجر بلین ، بدنام شد و اولین کسی بود که نقش لاکی را به عهده گرفت. همان راجر بلین چند سال بعد توسط همان بکت "پایان بازی" (1957) تولید کرد و همان ژان مارتین را با نقش کلوف واگذار کرد. در سال 1960 ، ژان مارتین اولین نمایشنامه خود را با عنوان "نامه مرده" توسط رابرت پینگ به صحنه برد. در سال 1962 ، او دوباره نمایشنامه ای به نام "نمایندگان" ، توسط آگلا و مونا میتروپولوس ، اقتباس شده توسط میشل آرنود به نمایش گذاشت. در کنار این حرفه تئاتری که به نظر می رسد ثروتمند باشد ، ژان مارتین به سینما بازگشت: "نوتردام د پاریس" (1956) ، توسط ژان دلنووی ، "پاریس متعلق به ما" (1958) ، توسط ژاک ریوت ، "پادگان برای یک اراذل و اوباش" (1962) ، توسط Jean-Claude "La Bonnardot ،" La Foiret ، " "à toi de fait mignon" (1963) ، توسط برنارد مرزی.

در سال 1960 ، وی امضاء کننده مانیفست 121 با عنوان "اعلامیه حق عدم توهین در جنگ الجزایر" بود. در سال 1965 ، نقشی در فیلم خود ، سرهنگ ماتیو ، در فیلمی که در سال 1957 برای کنترل منطقه کازبا الجزایر بین شبه نظامیان FLN و سربازان فرانسوی قرار داشت ، نشان داد: "نبرد الجزایر". سه سال پس از پایان جنگ الجزایر ، موضوع هنوز در هر طرف مدیترانه حساس است. این فیلم پس از اکران در فرانسه ممنوع شد ، سپس تا سال 2004 سانسور شد. ژان مارتین ، در این نقش فرمانده تقسیم بسیار قانع کننده است (از نظر تاریخی ، فرمانده عمومی ماسو است ، اما شخصیت از سرهنگ بیگارد الهام گرفته است) ، تنها بازیگر حرفه ای در فیلم است. قد و قامت بزرگ او ، شخصیت قوی او و چهره امروزی او را مستعد نقش های قابل توجه است که عموماً اقتدار را نشان می دهد: پزشک ارشد ، کمیسر پلیس ، افسر ارتش عالی ، رئیس کلیسایی ... ؛ یکی از چشمگیرترین آنها بدون شک پزشک است که یک قاضی فایارد ، پاتریک دیوایر ، کمی از سواره در "Le Juge Fayard Dit Le Shérif" (1976) از بیمارستان خود اخراج می کند. کلود زیدی این نقش ها را در کمدی های خود مسخره می کند: اصلی در "La Moutarde Monte Au Nose" (1974) ، مدیر بانک در "La Course à l'Herchalote" (1975) ، پزشک ارشد در "L'Aile OU la Thigh" (1976) ، بازرس اصلی در "Bête Mais" Orage "(1979) و بازرس" 1979) و بازرس "1979" در کنار ژان پل بلموندو ، او… کاردینال در "L'Hriter" (1972) و ... کمیسر تقسیم بندی در "Peur sur la ville" (1975)! بلکه در کنار ترنس هیل در "نام من هیچ کس نیست" (1973) در نقش سالیوان یا "یک نبوغ ، دو همکار ، یک بل (1975).

ژان مارتین پس از وقف بخش بزرگی از کار خود به تئاتر ، در حدود پنجاه فیلم ظاهر شد ، ژان مارتین در 2 فوریه 2009 در پاریس درگذشت.