پیر شواندورفر (5 مه 1928 - 14 مارس 2012) کارگردان فیلم فرانسوی ، فیلمنامه نویس ، نویسنده ، گزارشگر جنگ ، یک فیلمبردار جنگی ، یک جانباز مشهور جنگ هندوچین ، یک آکادمی سینما بود. وی رئیس جمهور Académie des Beaux-Arts برای سال 2001 و برای سال 2007 بود.

در سال 1967 ، وی برنده جایزه اسکار بهترین ویژگی مستند برای افلاطون اندرسون بود. این فیلم به مدت شش هفته در اوج جنگ در ویتنام در سال 1966 به مدت شش هفته از سربازان آمریکایی پیروی کرد.

پیر شواندورفر در Chamalières از یک خانواده پروتستان فرانسوی آلشاتی متولد شد. همانطور که آلزاس در قرن 17 ، 19 و 20 توسط فرانسه و آلمان که منجر به جنگ فرانکو-پروس (1870) جنگ جهانی اول (1870) (1870) بود ، سرزمین و ضمیمه شد ، پدران وی فرانسوی بودند و تمام وسایل خود را از دست دادند.

پدربزرگ مادری وی ، که جانباز 1870 بود ، در سال 1914 در سن 66 سالگی و رتبه کاپیتان در ارتش فرانسه داوطلب شد. وی در طی دومین نبرد آیزن در Chemin des Dames کشته شد. پدر وی مدیر بیمارستان Annecy بود و اندکی پس از پایان نبرد فرانسه (1940) ، جایی که وی مجروح شد ، درگذشت.

او با همسرش پاتریشیا در مراکش (سپس یک محافظ مشترک اسپانیایی و فرانسوی) ملاقات کرد ، وی روزنامه نگار فرانسه و صابر بود. آنها سه فرزند ، بازیگر و فیلمنامه نویس Frédéric Schoendoerffer ، کارگردان و تهیه کننده Ludovic Schoendoerffer و بازیگر زن آملی Schoendoerffer داشتند.

پیر شواندورفر در سن 83 سالگی در 14 مارس 2012 در فرانسه درگذشت.

در طول جنگ جهانی دوم ، شواندوفر پدر خود را از دست داد و با تحصیلات خود در مدرسه در آنسی خوب عمل نکرد. در زمستان 1942-43 ، او رمان ماجراجویی حماسه جوزف کسل را Fortune Carrée (1932) خواند ، که جاه طلبی های او را تغییر داد. او می خواست به یک دریانورد تبدیل شود و به جهان سفر کند.

در سال 1946 ، او تابستان خود را به عنوان یک ماهیگیر در یک ترولر کوچک ماهیگیری در خلیج Bourgneuf-en-Retz ، در نزدیکی پورنویک گذراند ، De La Loire (نزدیک بریتانی) را پرداخت می کند. از این تجربه ، او بعداً از صیاد ماهیگیران در ویتنام و ماهیگیر ایسلند شلیک می کرد.

سال بعد او به منطقه Pays de la Loire بازگشت و در یک کشتی باری سوئدی در بولگن سوار شد.

در سال 1947 ، در هیئت مدیره یک نیروی دریایی بازرگان ، او به مدت دو سال در دریای بالتیک و دریای شمال قایقرانی کرد. این تجربه بعداً در هفت روز در دریا ، درامر و حتی در بالای ابرها ، مداحی را پیدا می کند.

از سال 1949 تا 1950 وی دریا را برای انجام خدمات نظامی اجباری در 13E Bataillon de Chasseurs Alpine Alpine ("گردان سیزدهم Alpine Hunters" ، 13E BCA) مستقر در Chambéry و Modane ، Rhône-Alpes ترک کرد. پیاده نظام آلپ بعداً به افتخار یک کاپیتان ، سپاه شخصیت عنوان خواهد بود.

Schoendoerffer جوان فهمیده بود که او به عنوان یک دریانورد متولد نشده است ، اما او نمی خواست یک سرباز باشد ، و فکر می کرد وقت خود را تلف می کند. کاری که او می خواست انجام دهد فیلمبرداری بود. از آنجا که او نتوانست وارد صنایع تلویزیونی و سینما شود ، به جای آن عکاسی را شروع کرد. یک روز در حالی که او مقاله ای از Le Figaro را در مورد فیلمبردار جنگ ژرژ کوال ، که در اولین جنگ هندوچین کشته شد ، خواند ، تصمیم گرفت شانس خود را در سرویس Cinématographique des Armées ("سرویس سینمایی ارتش" ، SCA ، اکنون ECPAD) امتحان کند. ...

منبع: مقاله "پیر شواندوفر" از ویکی پدیا به زبان انگلیسی ، دارای مجوز تحت CC-SA 3.0.