پتی اندروز در 16 فوریه 1918 در Mound ، مینه سوتا متولد شد ، دختر پیتر آندروس (پس از ورود به ایالات متحده به "اندروز" تغییر یافت) و اولگا سولی. نام واقعی او پاتریشیا ماری بود. پدر وی یک مهاجر کاتولیک یونانی و مادرش یک لوتری از نروژ بود که کافه غذای خالص ، یک کافه یونانی در مینیاپولیس را که در مجاورت تئاتر اورفوم واقع شده بود ، اداره می کرد. خواهران وی لاورن سوفی متولد 6 ژوئیه 1911 ، در سال 1967 درگذشت (سرطان). ماکسن آنگلین متولد 3 ژانویه 1916 ، در اکتبر 1995 در اثر حمله قلبی در حالی که در تعطیلات در کیپ کد ، ماساچوست بود ، درگذشت. پیتر اندروز فکر نمی کرد که دختران خود را در تجارت نمایش نشان دهند و تصمیم گرفتند که باید به مدرسه برگردند و دبیران شوند. ماکسین تنها چهار نفر بود که برای اولین بار در اولین پخش رادیویی خود در مینیاپولیس ظاهر شد. در زمان شش سالگی ، برای شهردار مینیاپولیس و در دختران ناهار های انقلاب آمریکا ، در بیمارستان های جانبازان سرگرم می شد. لاورن سه نفر از خواهران را آغاز کرد و آنها در کدی در ایستگاه های رادیویی محلی و در Orpheum در زادگاه خود مینیاپولیس ظاهر شدند. در آنجا بود که آنها توسط لری ریچ کشف شد که با تجدید نظر در سفر خود به آنها شغلی ارائه داد. پتی در آن زمان فقط ده بود. آنها کار خود را در نیویورک سیتی با ارکستر جک بلاسکو و بعداً با تد مك در ساخت مدار وودویل آغاز كردند. در سال 1937 آنها با ضبط مدیر اجرایی ، دیو کاپ شنیده شدند و آنها با یک رشته بازدیدها ارتباط طولانی را آغاز کردند. در سال 1953 ، این گروه با رفتن لاورن به نیویورک برای مطالعه دراماتیک درگیری شد. لورن یک زن خانه دار شغلی شد و پتی پس از درگیری امیدها و جاه طلبی های خود با یکدیگر ، به عنوان یک تک آهنگ در نمایشگاه ماند. در سال 1956 آنها مجدداً در لاس وگاس در هتل فلامینگو به همراه میزبان پیشنهادات تلویزیونی و قرارداد جدید ضبط کاپیتول آواز خواندند. اولین ضربه اصلی آنها "Bei Mir Bist du Schon" بود که توسط آلمان نازی بسیار دوست داشت ، تا اینکه این کشف مبنی بر اینکه آهنگسازان یک مسابقه یهودی بودند. سایر بازدیدهای برتر شامل "Don't Fence Me In" ، "Apple Blossom Time" ، "Rum and Coca Cola" و "I Can Can Dream ، نمی توانم ، نمی توانم؟" ، در سال 1937.