Kazuo Kuroki (黒木和雄 Kuroki Kazuo) یک کارگردان فیلم ژاپنی بود که به ویژه به فیلم های خود در جنگ جهانی دوم و مسئله گناه شخصی مشهور بود.

او در دانشگاه Doshisha شرکت کرد ، اما قبل از فارغ التحصیلی ، در عوض پیدا کردن اشتغال در Iwanami Productions. او در آنجا فیلم های روابط عمومی و فیلم های مستند را کارگردانی کرد ، ضمن اینکه در "گروه آبی" (AO No Kai) با سایر فیلمسازان ایوانامی مانند Noriaki Tsuchimoto ، Shinsuke Ogawa و Yōichi Higashi شرکت می کرد ، گروهی که در حال کشف مسیرهای جدید در مستند بودند. کوروکی پس از تجربه درگیری با حامیان هوکایدو ، عشق من (1960) ایوانامی را ترک کرد. با سابقه یک دونده ماراتن (1964) که به ایجاد تغییرات در دنیای مستند ژاپنی کمک کرد.

Kuroki به فیلم داستانی تغییر یافت ، به طور مستقل از سکوت Silence No Wings (1966) ندارد و آن را در صنفی تئاتر هنر نشان می دهد. وی به یکی از چهره های نماینده ATG و سینمای مستقل ژاپن تبدیل شد و به ویژه به خاطر مجموعه ای از آثار مربوط به بمب گذاری های اتمی ژاپن ، مانند فردا (1988) و چهره جیزو (2004) شناخته شد. اینها تا حدودی با بزرگ شدن وی در نزدیکی شهر ناگازاکی تحریک شد. کار Kuroki نیز به احساس گناه خود از جنگ پرداخته است ، زیرا او احساس مسئولیت کرد وقتی که برخی از دانشجویان خود ، که برای کار در یک کارخانه محلی خدمت کرده بودند ، در بمب گذاری های متفقین درگذشت و او کمکی نکرد