سالواتورهای گابریل

(Gabriele Salvatores)
گابریل Salvatores (متولد 30 ژوئیه 1950) یک کارگردان و فیلمنامه نویس برنده جایزه آکادمی ایتالیا است. Salvatores که در ناپل متولد شد ، در سال 1972 به عنوان کارگردان تئاتر آغاز شد و در میلان Teatro Dell'elfo تأسیس شد ، که برای آن چندین قطعه آوانگارد را تا سال 1989 کارگردانی کرد.

در آن سال ، او سومین فیلم سینمایی خود را با نام Marrakech Express ، که در سال 1990 توسط Turné دنبال شد ، کارگردانی کرد. هر دو فیلم گروهی از بازیگران بازیگر را به اشتراک گذاشتند ، از جمله دیگو Abatantuono و Fabrizio Bentivoglio ، که در بسیاری از فیلم های بعدی خود حضور خواهند داشت. Turné در بخش خاص با توجه به سازمان ملل در جشنواره فیلم کن 1990 نمایش داده شد.

در سال 1991 ، Salvatores ستایش بین المللی را برای Mediterraneo دریافت کرد ، که به عنوان بهترین فیلم خارجی جایزه اسکار را کسب کرد. این کشور همچنین سه دیوید دی دوناتلو ، مهمترین جایزه برای سینمای ایتالیا و یک Nastro d'Argento را به دست آورد.

در سال 1992 ، او پورتو اسكوندیدو را از رمان ناشناس پینو كاكوچی منتشر كرد ، كه در آن Abatantuono و Bentivoglio به بازیگر استاندارد دیگری برای Salvatores ، Claudio Bisio پیوستند. سال بعد او SUD را به کارگردانی Silvio Orlando ، تلاشی برای محکوم کردن وضعیت سیاسی و اجتماعی Mezzogiorno ایتالیا که از دید بیکاران و افراد در حاشیه جامعه دیده می شود ، کارگردانی کرد.

مضامین اصلی فیلمنامه های Salvatores فرار از واقعیتی است که نمی توان آن را پذیرفت یا درک کرد ، دلتنگی برای دوستان و سفرهایی که هرگز به پایان نمی رسند. با این حال ، یک دوره آزمایشی جدید در سال 1997 با نیروانا آغاز شد ، یک داستان علمی تخیلی/ سایبرپانک که بررسی های متفاوتی را دریافت کرد. این مورد توسط دندانپزشکی سورئال (دندان ، 2000) و آمنیسیا (2002) دنبال شد. هر دو سرجیو روبیینی داشتند.

در سال 2003 ، او بر اساس رمان Niccolò Ammaniti با همین نام ، موفق به موفقیت مالی من نمی ترسم. در سال 2005 او کارگردانی نوآر کوو وادیس ، عزیزم؟ بشر فیلم او در سال 2008 به عنوان دستورات خدا وارد سی و یکمین جشنواره بین المللی فیلم مسکو شد.