آلن رابی گریل نویسنده و فیلمساز فرانسوی بود. او به همراه ناتالی سارائوت ، میشل باتور و کلود سیمون یکی از چهره هایی بود که بیشتر با روند Nouveau Roman (رمان جدید) مرتبط بود. آلن رابی-گریل در 25 مارس 2004 به عنوان عضو آکادمی فرانسیز انتخاب شد و جانشین موریس ریمز در صندلی شماره 32 شد. وی با کاترین راب-گریلت (née rstakian) ازدواج کرد.

حرفه Robbe-Grillet به عنوان خالق داستان محدود به نوشتن رمان ها نبود. برای او ، ایجاد داستان در قالب فیلم از اهمیت مساوی برخوردار بود. کار فیلمبرداری وی از زمانی آغاز شد که آلن رنایس سال گذشته در فیلم خود در سال 1961 در مارینباد همکاری با وی را انتخاب کرد. این فیلم برای نوشتن فیلمنامه اصلی در سال 1963 نامزد دریافت جایزه اسکار 1963 شد و هنگامی که در سال 1961 منتشر شد ، برنده شیر طلایی شد. در اعتبارات آن به عنوان فیلمی که به همان اندازه توسط الین رابی-گریلت و آلن رنایس همکاری می کرد ، ارائه شد.

Robbe-Grillet سپس به عنوان نویسنده-کارگردان یک سری فیلم های سینمایی مغزی و غالباً تحریک آمیز جنسی که به بررسی مضامین مشابه در کارهای ادبی خود می پردازد ، کار خود را آغاز کرد. وی با L'Immortelle (Immortal One) (1962) شروع شد که جایزه لوئیس دلوک در سال 1962 را به دست آورد. این فیلم پس از سال گذشته در Marienbad در Marienbad: Trans-Orop-Express (1966) با بازی Jean-Louis Trintignant ، که همچنان با Robbe-Grilllet در Failshillet در فیلم خود ادامه داد ، ادامه یافت. Ment/Muž ، Ktorý luže (مردی که دروغ می گوید) (1968) ، L'Eden et après/eden a potom (Eden and After) (1970) ، Glissements Progressifs du Plaisir (کشویی های مترقی به سمت لذت) (1974) و Le Jeu Aveec Le Feu (بازی با آتش) (1975). تقریباً یک دهه قبل از نمایش فیلم سینمایی بعدی او ، La Belle Captive (The Beautiful Captive) (1983) بود ، اما آلن راب-گریلت به اندازه کافی خوش شانس بود که خدمات هنری آلکان را به عنوان فیلمبردار ، استاد بینایی فیلمبرداری برای فیلم های ژان کوکتو ، ثبت نام کند. پس از آن بیش از یک دهه قبل از اینکه دوباره آلن رابر-گریلت پشت لنز قرار بگیرد ، گذشت ، این بار فیلمبرداری یک هیجان انگیز رمز و راز را در یک جزیره کوچک یونانی با فرد وارد با بازی در نقش آشکار سردرگم در Un Bruit qui Rend Fou. Robbe-Grillet (یک سر و صدای دیوانه کننده ، با نام مستعار: ویلا آبی) (1995). قبل از مرگ وی در سال 2008 ، Robbe-Grillet کارگردانی یک فیلم دیگر ، Gradiva (C'est Gradiva Qui Vous Appelle) (2006) بود که بار دیگر دلهره خود را با سادیسم و ​​اسارت در داستان خود به ارمغان آورد. شاید بهترین معرفی برای آثار فیلم Alain Robbe-Grillet جلد دستگاه رویای وابسته به عشق شهوانی توسط اساتید روچ سیسمیت و آنتونی N. Fragola باشد. همچنین از ارزش زیادی در معبد رویاها برخوردار است: نویسنده روی صفحه نمایش که در آن خود Robbe-Grillet رابطه بین داستان های ادبی و داستان های سینمایی خود را توضیح می دهد (ویرایش ادوارد دی آریل ، 1996).